Roza

Roza / Semih Eser

Roza

Ben kaybolmuştum sen de kaybolmuştun Roza

tesadüf bu ya sonra beraber kaybolmuştuk o gece.

Ne çok sevmiştik Roza ne çok

ne çok sevişmiştik gizlice. Hatırla.

Benim yine gitmem gelmişti Roza. Bilirsin

gün nasıl dönerse alaca karanlığa,

nasıl dökerse ağaçlar yapraklarını

nasıl sensiz zor geçiyorsa zaman,

ben de duramam giderim Roza. Özlersin.

Ama sen kaldın, sandın. Oysa seni de götürdüm beraber,

her şehirde el eleydik Roza,

her sokak başında okşamıştım rüzgara savrulan saçlarını.

Ah Roza batırmasaydın dikenlerini içime, hiç kanamasaydım o kadar,

biliyorum kötülükten değildi o, bıraksaydın Roza bıraksaydın ve ben kalsaydım.

İnsan neyse odur Roza fazlası değil. Değişir ama kendine doğru.

Ah Roza bir kez sevseydin olduğum gibi,

gitmezdim demiyorum yine giderdim ama

seni de götürürdüm belki yine gittiğim yere.

Ben kaybolmuştum sen de kaybolmuştun Roza.

tesadüf bu ya öyle başlamıştı.

Yine kaybolduk ve öyle bitti gece…

 

Semih Eser

15. Ağustos 2017. Çeşme

Yorum ya da sorularınız için: bilgi@bilgipesinde.com